Super User

Σάββατο, 15 Ιουλίου 2017 17:37

Οι βυζαντινές εκκλησίες στην Αιτωλοακαρνανία, ένα εξαιρετικό φωτογραφικό ταξίδι στο χρόνο

Ενα εξαιρετικό ταξίδι στο χρόνο παρουσιάζει το radioaetos.com που όπως αναφέρει, ο νομός Αιτωλοακαρνανίας έχει να επιδείξει μερικά από τα πιο όμορφα βυζαντινά εκκλησάκια και ναούς όλων των εποχών.

Η καταγραφή των εικόνων γίνεται την δεκαετία του 60, του 70 και του 80 με τον φακό του σπουδαίου Αιτωλοακαρνάνα φωτογράφου Γεώργιου Ρίζου, ενώ το αποτέλεσμα είναι μοναδικό.

Απολαύστε τις σπάνιες φωτογραφίες:

Φωτογραφίες: Ρίζος Γιώργος 1938-2008

radioaetos.com

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Σάββατο, 15 Ιουλίου 2017 09:24

Το απολιθωμένο παραποτάμιο δάσος στο Ορεινό Θέρμο (φωτο)

Γράφει ο Νίκος Κωστακόπουλος

Φωτογραφίες Κώστας Μπακολίτσας

Και απολιθωμένο δάσος ηλικίας περίπου 500.000 ετών στο ορεινό Θέρμο!

Πού; Στην όχθη του ποταμού «Φιδάκια», παραπλεύρως της γέφυρας στη θέση Βασιλικό Πέραμα επί του δρόμου Θέρμο – Δρυμώνας.

Ένα ακόμη κομμάτι του παζλ της πολυσχιδούς βουνίσιας φύσης της άγνωστης αυτής περιοχής.

Μιας περιοχής με πολλαπλά θέλγητρα και περίσσεια ομορφιά.

Κάτι που μέχρι πρότινος αγνοούσαμε οι περισσότεροι, μεταξύ των οποίων και ο υποφαινόμενος.

Τα ειλικρινή ευχαριστήριά μας στον συμπατριώτη μας από το Αγρίνιο, τον βιολόγο Κώστα Μπακολίτσα, τον ακούραστο εξερευνητή των διάσπαρτων και παντελώς άγνωστων μνημείων της φύσης και του πολιτισμού της Αιτωλοακαρνανίας και όχι μόνο, χάρη στην ερευνητική ματιά του οποίου “ανακαλύφθηκε” αυτός ο θησαυρός για την περιοχή μας!

agriniopress.gr

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

ΘΕΡΜΟ ΦΥΣΗ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή, 14 Ιουλίου 2017 01:13

Γιάννης Καλατζής: Η συνεργασία με Πυθαγόρα-Κατσαρό. Ο «Σταμούλης ο Λοχίας» και ο «Καφενές της Λεπενούς»

Η ερμηνεία του «Σταμούλη του Λοχία από την Αμφιλοχία» & του «Καφενέ της Λεπενούς»

Έφυγε σήμερα από τη ζωή ο τραγουδιστής Γιάννης Καλατζής. Αντιμετώπιζε τον τελευταίο καιρό προβλήματα υγείας.

Ο Γιάννης Καλατζής (29 Απριλίου 1943 – 13 Ιουλίου 2017) ήταν Έλληνας τραγουδιστής, ο οποίος ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής στην Ελλάδα στα τέλη της δεκαετίας του ’60 μέχρι και τα μέσα της δεκαετίας του ’70.

Είχε συνεργαστεί με τον μεγάλο Αγρινιώτη μουσικοσυνθέτη Πυθαγόρα και τον Γιώργο Κατσαρό. Μεταξύ άλλων ερμήνευσε δύο επιτυχίες του που αφορούσαν την περιοχή μας, τον Καφενέ της Λεπενούς και τον «Σταμούλη το Λοχία».

Ο Πυθαγόρας μαζί με τον συνθέτη Γιώργο Κατσαρό έδωσαν στον Γιάννη Καλαντζή ορισμένα πολύ γνωστά κι αγαπημένα τραγούδια -συνολικά 32. Η συνερργασία τους απέδωσε αποτελέσματα και έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μουσική τους πορεία. Η πρώτη τους φορά ήταν στα μέσα του 1969 κυκλοφορεί το πρώτο δισκάκι 45 στροφών της συνεργασίας τους και «Ο επιπόλαιος» . Γίνεται η επιτυχία της χρονιάς. Ακουγόταν παντού, ο ερμηνευτής εμφανίστηκε να το τραγουδά σε μια ταινία της εποχής, ενώ έδωσε τον τίτλο του σε μια άλλη, μα και στο δεύτερο «μεγάλο» δίσκο του τραγουδιστή. Το ίδιο έτος ηχογραφήθηκαν άλλα δυο τραγούδια για ένα 45άρι, τα οποία επίσης ακούστηκαν αρκετά: «Η αγάπη μας χωρίζει» και «Αγια-Λεούσα».

Από τη στιγμή που η δισκογραφική επαφή του «τρίο» είχε τόσο μεγάλη αποδοχή από τον κόσμο, ήταν αδύνατο να μη συνεχιστεί και το 1970. Ο Γιάννης Καλατζής έκανε πλέον το ένα «σουξέ» μετά το άλλο κι εκείνη τη χρονιά, ήταν -μεταξύ άλλων- η σειρά της «Κυρα-Γιώργαινας». Είναι η δεύτερη πολύ μεγάλη επιτυχία της συνεργασίας του με τους Κατσαρό-Πυθαγόρα, ενώ και πάλι έδωσε τον τίτλο στο τρίτο προσωπικό άλμπουμ του, με το πανέξυπνο κι ευρηματικό εξώφυλλο δια χειρός «ΚΥΡ»…

Όχι όμως και η τελευταία, αφού την επόμενη χρονιά (1971) έρχεται η σειρά του «Σταμούλη του λοχία». Αρχικώς, το τραγούδι θα κυκλοφορήσει στις 45 στροφές, αλλά λίγο αργότερα θα εμφανιστεί στα δισκοπωλεία ένας «μεγάλος» δίσκος με τον ίδιο τίτλο και τον ερμηνευτή να τον μοιράζεται με τους Γιώργο Νταλάρα, Γιάννη Πάριο και Λίτσα Διαμάντη.

Εκεί, τραγουδά επίσης και τα «Η Μυτιληνιά» (το «ζευγάρι» του «Σταμούλη» στο 45άρι), «Μη με περιμένεις» και «Ο καπετάνιος της ζωής».

Λίγο πριν το τέλος της χρονιάς, θα ηχογραφήσει άλλα δύο τραγούδια του «διδύμου», χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, αν και το ίδιο καλά με τα προηγούμενα: «Ο Παντελής ο Ρεμπελιάς» και «Κοινωνία-κοινωνία», τα οποία περιλήφθηκαν στο τέταρτο προσωπικό άλμπουμ του ερμηνευτή. Το πρώτο, κυκλοφόρησε παράλληλα και με τη φωνή ενός σχετικά άγνωστου τραγουδιστή, του Γιάννη Λέφερη.

Γιώργος Κατσαρός και Πυθαγόρας «συναντήθηκαν» εκ νέου με το Γιάννη Καλατζή στο βινύλιο το 1973 μέσα από τις 45 στροφές, με τρία νέα κι ένα παλαιότερο τραγούδι. Τα καινούργια ήτανε τα «Παραμυθάκια λέγαμε (Και πες-πες-πες)» και «Έτσι ειν’ η ζωή παππούλη» τα οποία ακούστηκαν αρκετά εκείνη την εποχή. Δεν είχε την ίδια τύχη το τρίτο, με τίτλο «Καινούργια αγάπη μου».

Ο «παππούλης», περιλήφθηκε στο άλμπουμ «13 περιπτώσεις» που κυκλοφόρησε στις αρχές του 1974, με δημιουργίες του συνθέτη και του στιχουργού και βασικό ερμηνευτή τον Καλατζή, ενώ συμμετείχε και η Λίτσα Διαμάντη με πέντε τραγούδια.

Η μεγάλη και διαχρονική επιτυχία του δίσκου είναι το πασίγνωστο «Άσπρα θα φορέσω», η οποία ήταν και η τελευταία που συνυπέγραψαν οι τρεις καλλιτέχνες. Από τα υπόλοιπα, ξεχωρίζουν τα «Γειτονιά μου παιδική» και «Σου σκάλισα καΐκι».

Και πάμε στο 1975, για να συναντήσουμε την τελευταία δισκογραφική συνεργασία του Γιάννη Καλατζή με τους Γιώργο Κατσαρό και Πυθαγόρα. Οι δύο δημιουργοί ετοιμάζουν την πρώτη και μοναδική ολοκληρωμένη δουλειά τους για τη φωνή του ερμηνευτή, η οποία κυκλοφορεί το φθινόπωρο εκείνης της χρονιάς με τίτλο «Και η ζωή συνεχίζεται», έχοντας ένα ευρηματικό εξώφυλλο σε στυλ πρωτοσέλιδου εφημερίδας…

Το ομότιτλο τραγούδι ακούστηκε αρκετά στην εποχή του,

Αναλυτικό αφιέρωμα για τη ζωή του Γιάννη Καλατζή εδώ.

Με πληροφορίες από http://www.musiccorner.gr/o-giannis-kalatzis-tragouda-giorgo-katsaro-pithagora-133500/

agrinionews.gr

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη, 13 Ιουλίου 2017 17:54

Σπηλιά του Κύκλωπα στον Αστακό Ξηρομέρου που σύμφωνα με την μυθολογία κατοικούσε ο Πολύφημος

Στους πρόποδες της Βελούτσας στο βόρειότερο σημείο έξω από την πόλη του Αστακού , μπορεί κανείς να διακρίνει από το δρόμο την Σπηλιά του Κύκλωπα.

Πρόκειται για μια τεράστια σπηλιά σε απόκρυμνο και απροσπέλαστο σημείο κάτω από την καστροπολιτεία του Αστακού.

Λέγεται ότι εκεί κατοικούσε με το κοπάδι του ο ξακουστός Κύκλωπας Πολύφημος τον οποίο και τύφλωσε ο Οδυσσέας με τους συντρόφους του και για να γλιτώσουν από την μανία του διέφυγαν κρεμόμενοι κάτω από τα τεράστια πρόβατα του κύκλωπα. Όταν δε κατάλαβε ο Πολύφημος ότι διέφυγαν με το πλοίο τους , άρχισε να ρίχνει μεγάλα βράχια στην θάλασσα για να τους τσακίσει.

Είναι παράξενο το γεγονός ότι λίγες εκατοντάδες μέτρα πιο κάτω , στον κάμπο του Αστακού , υπάρχουν ορθωμένοι μεγάλοι ογκόλιθοι ύψους περί τα 5 μέτρα που προκαλούν μοναδική “παραφωνία” με την πεδιάδα που τότε ήταν θάλασσα.

Το γεγονός και μόνο αυτό ενισχύει τις αντιλήψεις των κατοίκων που φέρουν την περιοχή του Αστακού πατρίδα του γνωστού μας Κύκλωπα που είχε την ατυχία να βρεθεί στον δρόμο του ο Οδυσσέας.

ΦΩΤΟ ΚΩΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΠΑΚΟΛΙΤΣΑΣ

radioaetos.com

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Κυριακή, 09 Ιουλίου 2017 14:01

Λίμνη Κρεμαστών : 54 χρόνια μετά… ένα οδοιπορικό στο χώρο και το χρόνο!

Το τίμημα της Ανάπτυξης

Αν στο μύθο της αρχαιότητας ο Ηρακλής νικώντας τον μεταμορφωμένο σε ταύρο Αχελώο, παίρνει το κέρας σαν σύμβολο της αφθονίας, στα Κρεμαστά η γνώση και η τεχνολογία στα χέρια των ανθρώπων που δούλεψαν εκεί μεταμορφώνουν την ορμή του σε ηλεκτρικό ρεύμα και τα νερά του σε μια τεράστια λίμνη, αλλάζοντας οριστικά το τοπίο και τη ζωή των ανθρώπων που κατοικούσαν κοντά του.

Από το 1955 η Ελλάδα προσπαθεί να επουλώσει τις πληγές της με πρώτη προτεραιότητα σ΄ ολόκληρη την ελληνική επικράτεια τον εκτεταμένο εξηλεκτρισμό της χώρας. Ανάμεσα στα φαράγγια και τα βουνά της ηπειρωτικής Ελλάδας δημιουργούνται γαιοφράγματα και λίμνες που αλλάζουν οριστικά την εικόνα της. Το «ιδανικό» της εκβιομηχάνισης προσθέτει στο ελληνικό τοπίο νέα ιδεολογικά σύμβολα που εξυμνούν το βιομηχανικό πολιτισμό και τις αρετές της τεχνολογίας. Η μονόπλευρη ανάδειξη της νησιωτικής Ελλάδας που θεμελίωσε η μεταπολεμική τουριστική πολιτική, αγνοούσε την ομορφιά της άλλης Ελλάδας που σιγά–σιγά σήμερα ανακαλύπτουμε.

Πριν την έναρξη του έργου ο χώρος των Κρεμαστών και ότι κάλυψαν τα νερά της λίμνης είναι ένα κράμα όπου γη, άνθρωπος, παραδόσεις και το ίδιο το ποτάμι συνθέτουν ένα ενιαίο, σχεδόν κλειστό σύνολο. Η περιοχή διαθέτει μια απαράμιλλη φυσική ομορφιά και παρ’ ότι είναι φορτωμένη με σημαντικά ιστορικά, πολιτιστικά και θρησκευτικά μνημεία, παραμένει αθέατη και αναξιοποίητη.

Αυτές τις εικόνες του φυσικού χώρου διαδέχονται εκείνες όπου η περιοχή αποψιλώνεται και το τοπίο τεμαχίζεται. Στα Κρεμαστά η φυσική αγριάδα του τοπίου αντιδιαστέλλεται με την επιβλητικότητα του συνεχούς υψούμενου φράγματος και των εργοταξίων που το περιβάλλουν. Γερανοί, βαριά μηχανήματα, αδρανή υλικά, συνθέτουν ένα τραυματισμένο τοπίο με την αθέατη πλευρά που αφορά τη συμμετοχή και των ντόπιων στο έργο.

Τα έργα στα Κρεμαστά σημάδεψαν με θετικές και αρνητικές επιπτώσεις έναν κόσμο που για αιώνες μέχρι τότε ζούσε έτσι όπως ο καθένας ήξερε και μπορούσε με τις παραδοσιακές ασχολίες, τα αγροτικά και την κτηνοτροφία. Όμως η εποχιακή αναζήτηση δουλειάς στο φράγμα, παράλληλα με τις ασχολίες τους σιγά- σιγά τους οδηγεί σε σταθερότερη εργασία, κάνοντας συνολικά επαναπροσδιορισμούς που τους απομακρύνει από το χθες.

Η διαδικασία αναζήτησης μεροκάματου και οι συνθήκες εργασίας καθορίζονταν από σημειώματα παραγόντων της εποχής, ανθρώπων των μηχανισμών και της εξουσίας με αντάλλαγμα τη χειραγώγηση και τον έλεγχο. Το Αγρίνιο αποτέλεσε το κέντρο διερχομένων για τα Κρεμαστά, από εκεί δίνονταν τα σημειώματα για τις εταιρίες όπου η παντοδυναμία του εργοδηγού και του επιστάτη ήταν αδιαμφισβήτητη.

Κάποια οικήματα στον οικισμό πάνω από το φράγμα αλλά και κοντά σ’ αυτό δέχονταν να ξεκουράζουν τα κουρασμένα απ’ τη δουλειά κορμιά των εργατών που συνωστίζονταν σ’ αυτά χωρίς όρια. Μια συμβίωση προβληματική, άνθρωποι από κάθε γωνιά της Ελλάδας, κουβαλώντας ο καθένας τα δικά του βάσανα, συνυπήρχαν σε ασυντήρητα κτήρια, όπου οι πόρτες γίνονταν κρεβάτια και όταν έφευγε ο ένας για βάρδια, πήγαινε να κοιμηθεί ο άλλος. Από το ξεκίνημα των έργων η «Astoria», ένα καφέ-μπαρ στον οικισμό πάνω από το φράγμα ήταν μετά την δουλειά, ο τόπος συνάντησης των συμπατριωτών μας για επικοινωνία, ένα τηλεφώνημα. Να πάρουν ή να στείλουν κάποιο μήνυμα ή λίγα χρήματα στην οικογένεια, στα χωριά μας που όλο και κάποιος πήγαινε ή έρχονταν.

Οι συγκρούσεις ήταν καθημερινό φαινόμενο. Για εργατική νομοθεσία και δικαιώματα ούτε λόγος. Η περιοχή μας παρά τους τραυματισμούς και τις αναπηρίες συμπατριωτών δεν θρήνησε θύματα, από άλλες περιοχές όμως, άνθρωποι στοίχειωσαν με το αίμα τους το έργο φτάνοντας, σύμφωνα με τα στοιχεία της ΔΕΗ, τους 30 νεκρούς τουλάχιστον!!! Η λαϊκή μας μούσα εκφρασμένη από άγνωστους παραδοσιακούς τραγουδοποιούς και οργανοπαίκτες αποτύπωσε αυτό τον τραγικό απολογισμό σε ένα 45αρι δισκάκι της εποχής του pic-up τότε και γινόταν ανάρπαστο τόσο απ’ τους εργάτες του τεράστιου αυτού έργου όσο και από τους κατοίκους στην περιοχή μας, «Κακό μεγάλο έγινε στα έργα του Αχελώου, σκοτώθηκαν πολλά παιδιά μέσα στις γαλαρίες…..»

Χαρακτηριστικό δείγμα υποτίμησης των μέτρων ασφαλείας και της ανθρώπινης ζωής από την ίδια την πολιτεία εκείνα τα …δίσεκτα χρόνια, ήταν η αντιμετώπιση μιας αυθόρμητης απόπειρας διαμαρτυρίας μετά από εργατικό δυστύχημα με ένα νεκρό στα έγκατα μιας από τις γαλαρίες όπου έφερε την Επιθεώρηση Εργασίας μόνο μέχρι τα γραφεία της εταιρίας στον οικισμό Ορφανού πάνω από το φράγμα και όχι στον τόπο του δυστυχήματος, ενώ έξω από τη γαλαρία ο εργοδηγός απ’ τη μια πλευρά της εισόδου και ο ταμίας της εταιρίας απ’ την άλλη, διάβαζαν τα ονόματα της βάρδιας και οι εργαζόμενοι στη σειρά είχαν να επιλέξουν αν θα μπουν μέσα για δουλειά ή θα περάσουν απ’ τον ταμία για εξόφληση και απόλυση. Για σωματείο βέβαια ούτε λόγος, εκείνα τα χρόνια κάθε κίνηση για συνδικάτο ήταν αδιανόητη όχι μόνο από τους εργοδότες, αλλά από τον ίδιο τον κρατικό μηχανισμό.

Σε αυτή την σειρά έξω από την γαλαρία που έπρεπε «να αποφασίσω με το πιστόλι στον κρόταφο» βρέθηκα ό ίδιος ο γράφων σαν εργαζόμενος, σε μια τρυφερή ηλικία, βίαιης ωρίμανσης που σημάδεψε τη ζωή μου και την αντίληψη μου για τον κόσμο, το δίκιο και το άδικο, τα εργατικά δικαιώματα, στη δεύτερη φάση των έργων που συνεχίστηκαν για χρόνια και μετά την λειτουργία του φράγματος και την δημιουργία της λίμνης.

Η ολοκλήρωση του έργου υπογραμμίζεται απ’ την κυριαρχία των πυλώνων που θα μεταφέρουν το ρεύμα, τις συντεταγμένες σήραγγες εκτροπής, την εγκατάσταση του εργοστασίου παραγωγής, τον τεράστιο υπερχειλιστή.

Το φράγμα δεν είναι μόνο ένα κολοσσιαίο έργο. Η κατασκευή του συνεργεί στη γένεση ενός καινούργιου τοπίου, καθώς η τεχνητή λίμνη δημιουργεί απρόβλεπτους νέους φυσικούς συσχετισμούς. Ο άνθρωπος, βέβαια, από την αρχαιότητα επιχειρούσε το δυναμικό έλεγχο των φυσικών στοιχείων με αναπόφευκτες κοινωνικές και αισθητικές συνέπειες. Έτσι και η δημιουργία της λίμνης γεννά ταυτόχρονα βίαιες ανατροπές, διαταράσσει τον κοινωνικό ιστό και θέτει αναπάντητα ερωτήματα κατά πόσο ορίζεται φυσικό τοπίο αυτό που απαρτίζεται από φυσικά στοιχεία αλλά δεν είναι, όμως, αποτέλεσμα φυσικής διαδικασίας.

Ο Ξεριζωμός

Πολλοί που ο τόπος τους θα χάνονταν κάτω απ’ τα νερά της λίμνης έπρεπε να αποφασίσουν για το μετά.

Ο χρόνος και η λήθη τείνει να σβήσει απ’ τις μνήμες μας τις συγκλονιστικές εικόνες μιας βίαιης ανατροπής και να χαθεί έτσι μία σημαντική πλευρά της ιστορίας των κατοίκων της περιοχής μας. Ο ξεριζωμός των χωριών μας που βρίσκονται στην κοίτη του Αχελώου με τους παραποτάμους του και μέσα στα προβλεπόμενα όρια της στάθμης της λίμνης , ήταν μια σκληρή δοκιμασία. Τα παιδιά μας πρέπει να ξέρουν ότι κάτω απ’ τη σημερινή ομορφιά της λίμνης, που η φύση δημιούργησε ξανά και μπορούν σήμερα να χαίρονται, υπάρχουν θαμμένα χωριά, υπάρχουν τα δάκρυα των ανθρώπων που ξεριζώθηκαν βίαια απ΄ τον τόπο τους, πληρώνοντας το τίμημα του εξηλεκτρισμού και της ανάπτυξης της σημερινής σύγχρονης Ελλάδας.

Το 1963 με την ολοκλήρωση του φράγματος για όσους είχαν χωράφια ή σπίτια που θα έπνιγε η λίμνη, άρχισε η διαδικασία καταγραφής των περιουσιακών τους στοιχείων προκειμένου να αποζημιωθούν. Την ίδια χρονιά η περιοχή μας δοκιμάζεται από πρωτοφανείς πλημμύρες, χωριά ολόκληρα χάνονται κάτω από την λάσπη παίρνοντας μαζί τους για πάντα ανθρώπους, όπως στο Μικρό Χωριό, ένα κομμάτι της Τατάρνας, το παλιό χωριό Παλιοκάτουνο, τα Κέδρα και πολλά άλλα, ενώ ο Αχελώος τεράστιος και αγέρωχος δέχεται όλο αυτό τον όγκο νερού, χωρίς αντιπλημμυρικά έργα, πνίγει στη λάσπη τον κάμπο της κοιλάδας του κι ένα μεγάλο μέρος απ΄ τα χωράφια που υπήρχαν εκεί δεν ξεχωρίζουν για να καταγραφούν. Τίτλοι ιδιοκτησίας δεν υπάρχουν και πολλά απ’ αυτά χαρακτηρίζονται σαν ιδιοκτησίας « ελληνικού δημοσίου». Αρκετοί συμπατριώτες μας οδηγούνται μέσω των κομματαρχών στα γραφεία των πολιτικών παραγόντων στη γνωστή πελατειακή λογική και σε ένα όργιο επιλεκτικών διευθετήσεων.

Η αυθαίρετη καταγραφή και αποτίμηση των αποζημιώσεων απ’ τη ΔΕΗ ξεσήκωσε αντιδράσεις και διοργανώνεται συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στη γέφυρα στο χωριό Σίδερα της Επισκοπής όπου συμμετέχουν όλα τα χωριά που ξεριζώνονταν και έχαναν τις περιουσίες τους. Όμως το μετεμφυλιοπολεμικό κλίμα της εποχής δεν επιτρέπει τέτοιες «οχλοκρατικές και ύποπτα καθοδηγούμενες εκδηλώσεις» κατά της «καθεστηκυίας και εννόμου τάξεως». Τα τάγματα εφόδου της Χωροφυλακής επιτίθενται στους διαδηλωτές βάναυσα με δακρυγόνα και συλλήψεις και οδηγούν πολλούς στα κρατητήρια και τις φυλακές με βαριές κατηγορίες. Έτσι ένας αγώνας για να έχουν και οι ίδιοι οι κάτοικοι λόγο στον ξεριζωμό τους καταστέλλεται πριν ξεκινήσει…

Χαρακτηριστικό στοιχείο που καταγράφει και τη νοοτροπία της εποχής, ιδιαίτερα όσων έχαναν τα σπίτια τους, είναι οι εναλλακτικές προτάσεις της ΔΕΗ για αποκατάσταση των πληγέντων στον κάμπο του Αγρινίου, και κυρίως στα χωριά Μεγάλη Χώρα, Τριαντέικα, κ. α. όπου σήμερα ζουν και προοδεύουν οι συμπατριώτες μας και οι επίγονοι τους. Κυκλοφορούσαν στα χωριά μας οι κατόψεις των σπιτιών που η ΔΕΗ αναλάμβανε την υποχρέωση να παραδώσει στους δικαιούχους όπου προέβλεπαν ένα ή δυο δωμάτια, κουζίνα και λουτρό. Με το δικό μας χαρακτηριστικό τρόπο διακωμωδούνταν ιδιαίτερα η ύπαρξη λουτρού (wc) μέσα στο σπίτι και εκφράζονταν η βεβαιότητα ότι όλα αυτά είναι παραμύθια και ότι τίποτα δεν πρόκειται να γίνει, γι’ αυτό καλά θα κάναμε να προτιμήσουμε τις αποζημιώσεις σε χρήμα. Πολλοί με διάφορους τρόπους πέτυχαν και τα δύο, άλλοι προτίμησαν τα χρήματα. Η περιοχή μας βγαίνοντας μόλις από μια ανταλλακτική οικονομία όπου οι ανάγκες καλύπτονταν κύρια με ανταλλαγές προϊόντων και ο κόσμος δεν ήταν ιδιαίτερα εξοικειωμένος με χρήματα και μάλιστα μεγάλα ποσά, για ένα διάστημα είχαμε διάφορα κωμικοτραγικά φαινόμενα αλόγιστης σπατάλης αυτών των χρημάτων χωρίς να πιάσουν τόπο και να αξιοποιηθούν σωστά, ευτυχώς από λίγους.

Οι μπουλντόζες αρχίζουν το γκρέμισμα, τα σπίτια ισοπεδώνονται και μόνο οι εκκλησίες παραμένουν όρθιες από το… «φόβο των Αγίων». Οι άνθρωποί μας μαζεύουν το κουράγιο τους και ότι μπορούν να πάρουν μαζί τους αναζητώντας νέους τόπους να στεγάσουν τα όνειρά τους Οι εικόνες είναι συγκλονιστικές: Οι άνθρωποι αρνούνται την οπισθοχώρηση της παράδοσης μπροστά στον καλπάζοντα εκσυγχρονισμό του οποίου γίνονται θύματα. Φορτώνουν ότι μπορούν να πάρουν μαζί τους, ακόμα και από τα γκρεμίσματα των σπιτιών τους, όπως ξυλεία, λαμαρίνες, πορτοπαράθυρα. Πολλοί δεν μπορούν να τους αποχωριστούν και ξεθάβουν τα κόκκαλα των νεκρών τους. Νέες πατρίδες τους υποδέχονται για να ξαναπιάσουν το κουβάρι της ζωής τους απ’ την αρχή, όχι όμως όπως ήξεραν, αλλά όπως βρήκαν.

Μαζί με το έργο ισοπέδωσης των κτιρίων, για ένα με δύο χρόνια εκατοντάδες συμπατριώτες μας ανέλαβαν να αποψιλώσουν και να εκμεταλλευτούν τα δάση μέχρι το ύψος της στάθμης που προβλέπονταν να φτάσουν τα νερά της λίμνης. Τσεκούρια, κόφτρες και για πρώτη φορά αλυσοπρίονα αποδεκάτισαν χιλιάδες στρέμματα δάσους με πουρνάρια, αριές, βαλανιδιές, πλατάνια και άλλα είδη ξυλείας για την παραγωγή καυσόξυλων και ξυλοκάρβουνου που αναπτύχτηκε σε συνεταιριστική βάση και για πολλά χρόνια αργότερα συνεχίστηκε σαν μια παράλληλη δραστηριότητα και συνέβαλλε στην τοπική οικονομία.

Η λίμνη άρχισε να κατακλύζει μέρα με τη μέρα τον τόπο. Κάτω απ’ τα νερά της χάνονται για πάντα σημαντικά μνημεία, γεφύρια, εκκλησίες, μοναστήρια, σπίτια, χωράφια, αλώνια. Από τα διάφορα ξάγναντα στα υψώματα περιφερειακά της λίμνης, οι άνθρωποι καθημερινά παρακολουθούν την άνοδο της στάθμης και αποχαιρετούν με σπαραγμό αγαπημένα μέρη συνδεδεμένα απόλυτα με την ζωή τους και την ύπαρξη τους. Οι ξεριζωμένοι σφραγίζουν με ένα τελευταίο θολό απ’ τα δάκρυα βλέμμα τον τόπο τους που θα διατηρείται μόνο στη μνήμη. Οι ηλικιωμένοι δεν θα ξαναγυρίσουν για να ταφούν στα χώματα που έζησαν.

Σε λίγο πάνω απ’ τα σπίτια και τα αγαπημένα μέρη θα περνά ένα φέρυ-μπόουτ για να τους μεταφέρει με τα τελευταία υπάρχοντά τους στο νέο τόπο που εγκαθίστανται. Τους δρόμους που διέκοψε η λίμνη αναλαμβάνουν τώρα να συνδέσουν τούτα τα φέρυ-μπόουτ. Δύο, τα μεγαλύτερα που ναυπηγήθηκαν επί τόπου, θα εξυπηρετήσουν με πορθμείο (για χρόνια μέχρι να ολοκληρωθεί η κατασκευή της γέφυρας Επισκοπής) τον οδικό άξονα Καρπενησίου- Αγρινίου. Υπάρχουν ακόμα οι προβλήτες κάτω από το χωριό Αι Γιώργης από την πλευρά της Ευρυτανίας και πάνω από το πνιγμένο χωριό Αι Βασίλης από την πλευρά την Αιτωλ/νίας. Τα δύο μικρότερα φέρυ, κάθε Δευτέρα και Παρασκευή ξαναζωντανεύουν τις αυτοσχέδιες προβλήτες των παραλίμνιων χωριών από ανθρώπους που ακόμα δεν το παίρνουν απόφαση και πηγαινοέρχονται ανάμεσα στον παλιό και στον νέο τόπο διαμονής, μαζί με ζώα και πράγματα μέχρι την κατασκευή της γέφυρας Τατάρνας, ενός έργου με παγκόσμια κατασκευαστικά ρεκόρ και τεράστιο κόστος για την εποχή, που θα μπορούσε να ονομάζεται και «γέφυρα της ντροπής» αφού για 15 ολόκληρα χρόνια παρέμενε ανεκμετάλλευτη χωρίς δυνατότητες πρόσβασης και οδικής σύνδεσης και από τις δύο πλευρές της.

Το δρομολόγιο ξεκινά το πρωί από την προβλήτα του Αι Βασίλη και συνδέει τα χωριά της Ευρυτανίας με αυτά του Βάλτου φτάνοντας μέχρι τη Σιβίστα και τα στενά παλιά περάσματα του Αχελώου στο δρόμο για Εμπεσό. Επιστρέφει σε μια αντίστροφη πορεία το απόγευμα στον Αι Βασίλη με ανταπόκριση λεωφορείου για το Αγρίνιο. Οι ανύπαρκτοι δρόμοι της Ευρυτανίας και το μακρινό Καρπενήσι αναδείχνει τη νέα συγκοινωνία σαν τη σωτήρια λύση επικοινωνίας για τα παραλίμνια χωριά, ενώ δεν είναι λίγα τα δρομολόγια εκτάκτου ανάγκης με τα αυτοσχέδια φορεία στους ώμους των κατοίκων για να μεταφέρουν ασθενείς στις προβλήτες.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ιδιαίτερα σημαντική στην διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης, των τοπίων και των πολιτιστικών και ιστορικών μνημείων που χάθηκαν καθώς και της τραγικότητας των στιγμών αυτής της βίαιης ανατροπής είναι οι φωτογραφίες και το υλικό έτσι όπως καταγράφηκε και σώζεται από τον αείμνηστο Κώστα Μπαλάφα, έναν από του μεγαλύτερους Έλληνες φωτογράφους της Εθνικής μας Αντίστασης και της μεταπολεμικής Ελλάδας. Μεγάλο μέρος αυτού του υλικού διατέθηκε από τον φωτογράφο στο Μουσείο Φωτογραφίας της Θεσσαλονίκης και παρουσιάστηκε σε σχετική έκθεση πριν περίπου μια δεκαετία με τίτλο «Τα αντίρροπα ρεύματα του Αχελώου». μερικές από τις οποίες δημοσιεύουμε.

Οι ανατροπές όμως στη ζωή μας σαν συνέπεια αυτού του τεράστιου έργου δεν σταματούν εδώ. Ο σχηματισμός της λίμνης βάζει σε νέες περιπέτειες τον τόπο μας, αφού οι γεωλογικές μεταβολές που συντελούνται κατά την δημιουργία της δημιουργούν τοπικούς σεισμούς και νέα δεινά σε όσους απόμειναν στα χωριά μας. Ένα νέο κύμα ξεριζωμένων δίνει την χαριστική βολή που μαζί με την φτώχεια επιδεινώνουν την εγκατάλειψη με μία ανεπίστροφη πορεία μέχρι σήμερα. Χρόνο με το χρόνο οι κάτοικοι λιγοστεύουν, οι νέοι μας αναζητούν μια καλλίτερη ζωή μετανάστες στο εξωτερικό και στα μεγάλα αστικά κέντρα ή στο Καρπενήσι όπου τους παραχωρούνται οικόπεδα και κάποια δάνεια για να στεγαστούν. Νέες οικογένειες δημιουργούνται πλέον σπάνια, τα σχολεία κλείνουν, στα μελαγχολικά καφενεία και στις πλατείες λίγοι απόμαχοι συνθέτουν ένα σκηνικό εγκατάλειψης και παρακμής.

Τα μετέπειτα χρόνια της ψεύτικης ευημερίας και των επιδοτήσεων δεν στάθηκαν ικανά να αλλάξουν την μοίρα του τόπου. Το όνειρο του διορισμού στο δημόσιο που συντήρησαν και εξέθρεψαν οι ίδιοι πολιτικοί που μας κουνούν σήμερα το δάκτυλο για τους δημοσίους υπαλλήλους και ψηφίζουν «ναι σε όλα» για… να μας σώσουν, δρούσε αποτρεπτικά στο να δημιουργηθούν υποδομές και προϋποθέσεις για να πιστέψουν όσοι παρέμειναν η ήθελαν να επιστρέψουν και να αξιοποιήσουν με τον κόπο τους. τις όποιες νέες αναπτυξιακές δυνατότητες που διέθετε η περιοχή.

Σήμερα με τις μνημονιακές πολιτικές, όλα αυτά τα έργα που κόστισαν τόσες δαπάνες, στερήσεις και πόνο για τον εξηλεκτρισμό και την αναγκαία ανάπτυξη της χώρας μας, παραδίνονται βορά στα νύχια των διεθνών κερδοσκόπων απατεώνων που αποκαλούνται επενδυτές από τους ντόπιους εκπροσώπους τους, πωλούνται όσο-όσο διαψεύδοντας τις ελπίδες όσων θυσιαστήκαν στο βωμό για την αυτοδύναμη ανάπτυξη και για την ανεξαρτησία της χώρας μας. Τα υδροηλεκτρικά φράγματα και ολόκληρη η ΔΕΗ παραδίδονται στα ιδιωτικά συμφέροντα μαζί με όλες τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, τη δημόσια περιουσία και όλα αυτά ονομάζονται σωτηρία της χώρας μας. Τι και αν δεκάδες χιλιάδες νοικοκυριά κάθε χρόνο μετά τα μνημόνια, ξαναγυρίζουν στη λάμπα πετρελαίου και στην ξυλόσομπα, τι και αν το ρεύμα το νερό και άλλες παροχές όπως η παιδεία, η υγεία, από κοινωνικά αγαθά γίνονται εμπόρευμα, τι και αν το αποτέλεσμα αυτής της πολιτικής μας οδηγεί σε βαθύτερη ύφεση και ανεργία, γι’ αυτούς τώρα είναι η ευκαιρία και δεν θα την χάσουν, οι συνέπειες δεν τους αφορούν, αυτές αφορούν εμάς τα θύματα της πολιτικής τους. Γι’ αυτούς υπέρτατη αξία πάνω από τις ζωές μας είναι το κέρδος, έτσι αντιλαμβάνονται τη «σωτηρία της χώρας» πάνω στα συντρίμμια της κοινωνίας. Αυτή όμως είναι και η σταγόνα που θα ξεχειλίσει το ποτήρι της οργής μας για να παρασύρει τα φράγματα και τις όποιες ακόμα αναστολές και ψευδαισθήσεις μας συγκρατούν και ανεχόμαστε μια καταστροφή που ξαναγυρίζει τη ζωή μας πίσω σε κείνα τα χρόνια και που ξεδιάντροπα την ονομάζουν «σωτηρία». Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα είναι μακριά αυτή η μέρα.

ΥΓ. Το άρθρο αυτό πρωτοδημοσιεύτηκε το 2003 στο περιοδικό «Απεραντιακά» τεύχος 102 από τον Θωμά Κώτσια υπεύθυνο έκδοσης του περιοδικού και μέλος τότε του Δ.Σ. του Συλλόγου Απεραντίων, αναφέρονταν όμως στα όρια του τ. Δήμου Απεραντίων. Σήμερα στη μνημονιακή εποχή των μεγάλων ανατροπών και του ξεπουλήματος της ΔΕΗ, το άρθρο βελτιωμένο απ’ τον ίδιο με περισσότερα στοιχεία και γενικότερες αναφορές στο σύνολο της περιοχής μας, δημοσιεύεται στο ιστολόγιο “Ευρυτάνας ιχνηλάτης” με αφορμή και τα 50 χρόνια από την μεγάλη κοινωνική και περιβαλλοντική ανατροπή που έφερε στη Δυτική Ευρυτανία και την γειτονική μας Αιτωλοακαρνανία.

(To άρθρο αυτό προσέφερε στο blog “Ευρυτάνας ιχνηλάτης” ο κ. Θωμάς Κώτσιας)

http://eyrytixn.blogspot.gr

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

ΑΓΡΙΝΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή, 07 Ιουλίου 2017 17:44

«Εραστές»: Ένα Video Clip με τη συμμετοχή Αγρινιωτών (VIDEO)

Το τραγούδι «Εραστές» του νέου συγκροτήματος «Λαβέλ Φα» κυκλοφορεί εδώ και μια εβδομάδα στο διαδίκτυο. Οι «Λαβέλ Φα» είναι ένα φρέσκο, νεανικό συγκρότημα που αποτελείται από τον Σωκράτη Αγγελή και την Ηλιάνθη Παπαρρίζου. Στίχους και μουσική έχει γράψει ο Σωκράτης Αγγελής, ενώ την ενορχήστρωση έχει κάνει ο Σπύρος Κόκκινος.

Το video clip είναι σκηνοθετημένο από τον Αγρινιώτη σκηνοθέτη Αλέξανδρο Χαντζή (γνωστός για τις βραβευμένες μικρού μήκους ταινίες «Τσέλσι-Μπαρτσελόνα» και «Θα πάρω μια βαθιά ανάσα και θα σου πω»), ενώ πρωταγωνιστεί και η Αγρινιώτισσα ηθοποιός Ειρήνη Φαναριώτη. Την διεύθυνση φωτογραφίας και το μοντάζ έχει κάνει ο Θοδωρής Ποπέσκου.

Το σενάριο, το οποίο έχει γράψει ο Αλέξανδος Χαντζής μαζί με το συγκρότημα, βασίζεται σε ένα καθημερινό περιστατικό. Η απώλεια ενός φουλαριού και η προσπάθεια ενός άντρα να το παραδώσει πίσω στην κάτοχό του, οδηγεί σε μια αστεία και πολύχρωμη βόλτα στα στενά της Παλιάς Πόλης του Ναυπλίου. Τα πράγματα βέβαια ποτέ δεν είναι όπως φαινονται και οι εκπλήξεις έρχονται πάντα στο τέλος. Θα καταφέρει να την βρει και να της το δώσει πίσω;

Στο video clip πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί Μιχάλης Οικονόμου (τιμημένος το 2010 με το θεατρικό Βραβείο Χορν, αλλά και γνωστός στο τηλεοπτικό κοινό από την σειρά «Άγρια Παιδιά» και από τις διαφημίσεις του stoiximan.gr) και η Ειρήνη Φαναριώτη (γνωστή στο θεατρικό κοινό από την παράσταση «Η Μεγάλη Χίμαιρα» του Δημήτρη Τάρλοου καθώς και από τις επιτυχημένες παραστάσεις «Μεγάλοι Δρόμοι», «Ο κύριος του Τζακ» κ.ά. στο Θέατρο του Νέου Κόσμου).

Δείτε το official video του τραγουδιού «Εραστές»:

agriniovoice.gr

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

ΑΓΡΙΝΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Παρασκευή, 07 Ιουλίου 2017 13:51

Γνωστός ηλεκτρολόγος του Αγρινίου στον «Τροχό της Τύχης»

Τον έφαγε το άγχος της μεγάλης νίκης και δεν μπόρεσε να πάει για τα πολλά λεφτά αλλά κι αυτά που πήρε δεν ήταν καθόλου άσχημα για την εποχή που ζούμε. Ο λόγος για τον ηλεκτρολόγο από το Αγρίνιο Δημήτρη Μαντζαφίνη που χθες έπαιξε στο πασίγνωστο τηλεπαιχνίδι «Ο Τροχός της Τύχης»!

Ο παρουσιαστής Πέτρος Πολυχρονίδης τον ρώτησε για τα πάντα, για μπάλα, για Παναιτωλικό, για τη δουλειά και φάνηκε να «πηγαίνει» την καταγωγή του. Η συμπαρουσιάστρια Τζούλια Νόβα δεν χρειαζόταν να πει πολλά, αρκεί που ήταν εκεί… Οι ατάκες έδωσαν και πήραν με χαρακτηριστικές εκείνες όπως «ήρθε ο ηλεκτρολόγος από το Αγρίνιο και σας άλλαξε τα φώτα»!

Δυστυχώς για τον Δημήτρη μετά είχε και ατάκες όπως «να τρως ψαράκι να ανοίξει το ματάκι» ή «πνίγηκε από το κόκκαλο στην ψαρόσουπα αυγολέμονο»! Η αλήθεια είναι, βρε πατριώτη, ότι η ψαρόσουπα έτοιμη ήταν, σερβιρισμένη! Χτύπα την, τη ριμάδα!

mantza2

Δεν πειράζει, και τα 2.655 ευρουδάκια δεν είναι άσχημα για σκορ απλώς θα πέσουν να τον φάνε γνωστοί και φίλοι για δανεικά τον ηλεκτρολόγο! Πληροφοριακά τα λεφτά τα παίρνεις μετά από κάποιους μήνες από τα τηλεπαιχνίδια…

agrinionews.gr

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

ΑΓΡΙΝΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη, 06 Ιουλίου 2017 17:38

Όταν ο Θανάσης Βέγγος ήρθε στο Αγρίνιο!

Ένα ξεχωριστό καλλιτεχνικό γεγονός αποτέλεσαν για το Αγρίνιο και την γύρω περιοχή, οι θεατρικές παραστάσεις του θιάσου του αξέχαστου ηθοποιού Θανάση Βέγγου, ο οποίος πριν 43 χρόνια (1974) είχε επισκεφθεί την πόλη μας, ενώ το κοινό τον ¨αγκάλιασε¨ και τον περιέβαλλε με ιδιαίτερες εκδηλώσεις θαυμασμού!

Ο Θανάσης Βέγγος είχε έρθει τότε για λίγες μόνο παραστάσεις, μιας και περιόδευε ανά την επαρχία με τον θίασό του και μεταξύ άλλων, το Αγρίνιο αποτέλεσε έναν από τους κύριους ¨σταθμούς¨, όπου παρέμεινε για λίγες ημέρες.

Η τοπική ειδησεογραφική εβδομαδιαία Εφημερίδα «Δυτική Στερεά» που τυπώνονταν στο Αγρίνιο, από τον αείμνηστο Γρηγόρη Σταυρόπουλο, αναφέρει σχετικά στην έκδοση της Κυριακής 7 Απριλίου 1974, για την παρουσία και τις εμφανίσεις του Θανάση Βέγγου στην πόλη:

¨ΕΝΑΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΗΣ¨

Καλλιτεχνικό γεγονός για το Αγρίνιο ήτο η εμφάνισις του θιάσου του δημοφιλούς κωμικού του κινηματογράφου και θεάτρου Θανάση Βέγγου. Με την θεατρική επιτυχία του «ο τρελλός του Λούνα – Πάρκ» σκόρπισε άφθονο γέλιο στους αγρινιώτες κι έδωσε ένα πραγματικό ρεσιτάλ ηθοποιίας πάνω στη σκηνή στο «ΟΛΥΜΠΙΟΝ».

Εκτός όμως αυτών υπήρξε και μια γραφική νότα στη ζωή του Αγρινίου όπου επί τέσσερες ημέρες προκαλούσε το ζωηρό ενδιαφέρον και τις εκδηλώσεις θαυμασμού και… περιέργειας των κατοίκων όπου εμφανιζόταν είτε στους δρόμους είτε στα κέντρα.

Έτσι απεδείχθη πανηγυρικά η μεγάλη αγάπη με την οποία τον περιβάλλει το κοινό, αγάπη ζεστή και αυθόρμητη που πραγματικά την αξίζει, γιατί είναι ένας γνήσιος καλλιτέχνης.

Στην φωτογραφία αυτή τον βλέπουμε με τον Διευθυντή της εφημερίδος μας σε μια συνάντησή τους περιστοιχιζόμενος κι από εντόπιους θαυμαστάς του.

Το θεατρικό έργο «Ο τρελός του Λούνα Παρκ και η ατσίδα» είχε συγγράψει ο Γιώργος Λαζαρίδης, το είχε σκηνοθετήσει ο Κωστής Μιχαηλίδης και έπαιζαν πολλοί γνωστοί ηθοποιοί. Πρόκειται για μια μεγάλη θεατρική επιτυχία του σπουδαίου μας κωμικού Θανάση Βέγγου, που ανέβηκε για πρώτη φορά το 1969 – 1970 στο θέατρο «Αμιράλ».

Από τότε το έργο ανέβηκε πολλές φορές στο θέατρο, ενώ παίχτηκε με μεγάλη επιτυχία σε πολλές πόλεις της ελληνικής επαρχίας και λίγο πιο μετά, σε Αμερική και σε Αυστραλία.

Κείμενο – έρευνα: Γιώργος Αν. Πανταζόπουλος

ΑΡΧΕΙΑ – ΠΗΓΕΣ

Παπαστράτειος Δημοτική Βιβλιοθήκη

Εφημερίδα «Δυτική Στερεά», Αγρίνιο

Ιδιοκτήτης – Διευθυντής, Γρηγόρης Σταυρόπουλος

Έκδοση: Κυριακή 7 Απριλίου 1974 (αρ. φύλλου 759)

agriniopress.gr

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

ΑΓΡΙΝΙΟ ΙΣΤΟΡΙΑ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη, 06 Ιουλίου 2017 17:29

Ντοκιμαντέρ για το Εθνικό Πάρκο Λιμνοθαλασσών Μεσολογγίου – Αιτωλικού στην ΕΡΤ2 (Κυριακή 16 Ιουλίου 2017 στις 10:30 π.μ.)

Την Κυριακή 16 Ιουλίου 2017 στις 10:30 π.μ. θα προβληθεί στην ΕΡΤ2 Ντοκιμαντέρ με θέμα το “Εθνικό Πάρκο Λιμνοθαλασσών Μεσολογγίου – Αιτωλικού”.

Το ντοκιμαντέρ, με θέμα την προστατευόμενη περιοχή του Εθνικού Πάρκου Λιμνοθαλασσών Μεσολογγίου – Αιτωλικού, Κάτω Ρου και Εκβολών Ποταμών Αχελώου και Εύηνου και Νήσων Εχινάδων, είναι μια παραγωγή του Φορέα Διαχείρισης Λιμνοθάλασσας του Μεσολογγίου στα πλαίσια του ΕΠΠΕΡΑΑ (Επιχειρηματικό Πρόγραμμα “Περιβάλλον & Αειφόρος Ανάπτυξη 2007-2013”).

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

ΜΕΣΟΛΟΓΓΙ ΦΥΣΗ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Πέμπτη, 29 Ιουνίου 2017 17:51

“Μάνα μου καπνοφύτισσα”: Η γλυκιά γιαγιά από το Παναιτώλιο θα “ταξιδέψει” στη Μασσαλία

Το ντοκιμαντέρ του Στάθη Γαλαζούλα “Μάνα μου καπνοφύτισσα” είναι μια ταινία για τις καπνεργάτριες και τους καπνεργάτες του Αγρινίου των γενεών που μας μεγάλωσαν και ταυτόχρονα ταινία φόρος τιμής σε όλες και όλους τους αγρότες της επαρχίας, τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας που καλλιέργησαν την ελληνική γη.

Και μόνο η όψη της γιαγιάς του Στάθη, της γλυκύτατης Χρυσούλας Γαλαζούλα (1928-2016), από το Παναιτώλιο Αγρινίου, μαρτυρά πόσο η γη τής αντιστάθηκε αλλά και πόσο εκείνη δεν το έβαλε ποτέ κάτω. Τα χέρια της ρόζιασαν, τα κόκαλά της γέμισαν κόμπους, αλλά τα καπνά πάντοτε μαζεύονταν κι αποτελούσαν βασική πηγή πλούτου της Ελλάδας του προηγούμενου αιώνα.

Στάθης Γαλαζούλας

Τον Στάθη Γαλαζούλα τον γνώρισα στο μάθημα της αισθητικής του κινηματογράφου, στη σχολή, στην Αθήνα. Δεν ήθελε να λέει πολλά. Κάτω από το τραγιασκάκι του παρέμενε πάντα σκεπτικός. Καταλάβαμε όλοι από την αρχή ότι είχε αποφασίσει στη ζωή του να εκφράζεται μέσα από την τέχνη της φωτογραφίας και του κινηματογράφου και αντί για μια πρώτη «χειραψία» μας έδειξε μία ασπρόμαυρη στατική φωτογραφία της γιαγιάς του, η οποία μαρτυρούσε εξαιρετικά ευαίσθητη και αισθητική ματιά. Τι μπορεί άραγε να σημαίνει αυτό: πως όλο το στήσιμο, οι όγκοι, η γωνία θέασης, οι τονικότητες των γκρίζων και το κοντράστ είχαν χρησιμοποιηθεί έτσι που «φώναζαν» την ευαισθησία του και την ιδιαίτερη αγάπη που είχε στη γιαγιά του.

Ο άλλος άνθρωπος (2014) ντοκιμαντέρ του Στάθη Γαλαζούλα

Τα χρόνια πέρασαν, ο Στάθης τέλειωσε τη σχολή κινηματογράφου και άρχισε να γυρίζει ενδιαφέροντα ντοκιμαντέρ με κοινό στοιχείο την αγάπη του για τον τόπο του, την ιστορία του, όπως το ντοκιμαντέρ για το ιστορικό γεγονός στη Νιάλα, αλλά και με πανανθρώπινα θέματα, όπως την ταινία “Ο άλλος άνθρωπος”. Σε αυτό το ντοκιμαντέρ ακολούθησε τον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο, ιδρυτή της ομάδας της κοινωνικής κουζίνας “Ο Άλλος άνθρωπος”, ο οποίος μαζί με εθελοντές μαγειρεύει από την αρχή της κρίσης τζάμπα για τους άστεγους και όλους που έχουν ανάγκη, σε διάφορους κεντρικούς δρόμους και γειτονιές της Αθήνας.

Η γλυκιά γιαγιά Χρυσούλα Γαλαζούλα (1928-2016) στο ντοκιμαντέρ "Μάνα μου Καπνοφύτισσα" (2016) του Στάθη Γαλαζούλα

Σε όλα του τα ντοκιμαντέρ μέχρι τώρα, όπως και στην εξαιρετική “Μάνα μου καπνοφύτισσα”, ο Στάθης Γαλαζούλας κάνει δύο αναγνώσεις των θεμάτων του, ανάγοντας κάθε φορά μια συγκεκριμένη ταπεινή ανθρώπινη ιστορία σε πανανθρώπινη ανάγνωση. Αυτό απετέλεσε στόχο του από την αρχή και είναι ακριβώς το στοιχείο που κάνει τα ντοκιμαντέρ του και κυρίως την “Μάνα μου καπνοφύτισσα” διεθνούς ενδιαφέροντος ντοκιμαντέρ. Τελικά ο Στάθης Γαλαζούλας κατάφερε να τιθασεύσει τις τεχνικές γνώσεις όχι μόνο στη στατική φωτογραφία, κάτι που είχε αποδείξει εκείνη την πρώτη μέρα στη σχολή, αλλά και στην κινούμενη εικόνα και ήχο και να δημιουργήσει τέχνη.

Έτσι δεν είναι τυχαίο που επιλέχτηκε η αγαπημένη του γιαγιά να «ταξιδέψει» μετά τον θάνατό της στη Μασσαλία, στο διεθνές Φεστιβάλ Μεσογειακού Ντοκιμαντέρ. Ήδη η ταινία έκανε πρεμιέρα στο 19ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης και εκτός από τη Μασσαλία θα συνεχίσει το φεστιβαλικό της ταξίδι στο 5ο agean docs στη Μυτιλήνη, αλλά και σε άλλα, διεθνή Φεστιβάλ, όπου ήδη έχει γίνει δεκτή. Ο Στάθης Γαλαζούλας, με κέφι γράφει στη σελίδα της ταινίας του στο Facebook: “Φίλες και φίλοι! Βρίσκομαι στην ευχάριστη θέση να σας ανακοινώσω ότι η γιαγιά μου από το Παναιτώλιο Αγρινίου θα ταξιδέψει στη Μασσαλία! Επίσημη συμμετοχή του ντοκιμαντέρ “Μάνα μου καπνοφύτισσα” στο 21ο PriMed – International Festival for Mediterranean Documentary Film and Reportage στην κατηγορία “Μικρού μήκους”. Και επειδή είμαστε και ιντερνασιονάλε πια: Dear friends! My grandmother from Panaitolio (Agrinio) will travel to Marseille! An official selection for our documentary…”

Πλάνο από την θεατρική παράσταση μέσα στο ντοκιμαντέρ “Μάνα μου Καπνοφύτισσα“, όπου αναπαριστώνται οι καπνοφύτισσες που υπέφεραν τα βράδια μετά από κάθε εξοντωτική ημέρα εργασίας με τα καπνά.

Η εμπνευσμένη δομή της ταινίας έχει δύο αφηγήσεις, οι οποίες συναντιούνται στην κορύφωσή τους. Η κάμερα σταθερή αφήνει αρχικά την γιαγιά να ξεδιπλώνει τις κουβέντες της, την καθημερινότητά της, τη ζωή της. Ταυτόχρονα στην πόλη του Αγρινίου ανεβαίνει ένα θεατρικό έργο με θέμα τις καπνοφύτισσες, τις εργάτριες που μάζευαν τα καπνά για γενιές στην ελληνική γη του Αγρινίου. Ο άλλος εγγονός της γιαγιάς την πείθει να την πάνε στην παράσταση να δει τη ζωή που πέρασε εκείνη και τόσες άλλες γυναίκες. Τελικά την καταφέρνουν και η γιαγιά αγρότισσα συναντιέται με τους καλλιτέχνες του θεάτρου.

Η γιαγιά παρακολουθεί την θεατρική παράσταση για τις καπνοφύτισσες στο ντοκιμαντέρ “Μάνα μου καπνοφύτισσα” (2016) του Στάθη Γαλαζούλα.

Τους προσεγγίζει μετά την παράσταση. Το θέατρο έχει εκπληρώσει τον σκοπό του, να ευαισθητοποιήσει και να συγκινήσει το κοινό, όπως συμβαίνει και με την Χρυσούλα Γαλαζούλα. Η διαδικασία θυμίζει την λειτουργία του θεάτρου στην αρχαία Ελλάδα, όταν οι άνθρωποι ήταν μέσα στη φύση και οι θεατρικές παραστάσεις έκλειναν γεωργικούς κύκλους, μετά τον τρύγο, μετά τα μαζέματα καρπών, κλπ. και στην περίπτωση της Χρυσούλας Γαλαζούλα, μετά από μια ολόκληρη ζωή αγροτικών εργασιών με τα καπνά.

Όλη η ταπεινότητα και ο μόχθος στα πρόσωπα των αληθινών αγροτών της γης μας, του προηγούμενου αιώνα, γιαγιάδων και παππούδων τώρα πια,
στο εξαιρετικά γυρισμένο ντοκιμαντέρ του Στάθη Γαλαζούλα “Μάνα μου Καπνοφύτισσα” (2016).

Με σταθερά πλάνα όλων εκείνων των γιαγιάδων και παππούδων που υπάρχουν ακόμη στη ζωή, από τους αγρότες εκείνης της εποχής, ο Στάθης Γαλαζούλας μέσα από το ντοκιμαντέρ τούς αποτίει φόρο τιμής.

Στο τέλος με κοντινά πλάνα στα χέρια τους, όπου ακούμε off το εδάφιο του Ευαγγελίου που κλείνει με ουσία την ταινία, συνδέει ο Στάθης Γαλαζούλας όλες τις ιστορικές καταβολές του τόπου και ταυτόχρονα όλης της ανθρωπότητας, από την αρχαία Ελλάδα στη χριστιανική παράδοση, έχοντας αγγίξει με ευαισθησία το κοινό. Ο φακός του Στάθη, ο οποίος έκανε τις λήψεις και τη φωτογραφία, έχει αληθινά αγαπήσει πάλι από την αρχή την υπέροχη γιαγιά και μαζί του συνεπαίρνει όλο το κοινό να την συναισθανθεί, να “ζήσει” τους κόπους και τους αγώνες της, να πονέσουν και τα δικά του χέρια από τις ατέλειωτες ώρες της συλλογής των καπνών. Μεγάλη επιτυχία για ένα ντοκιμαντέρ κι ο Στάθης Γαλαζούλας είναι ένας άξιος συνεχιστής του cinema-verite, του κινηματογράφου-αλήθεια, ενός κινηματογραφικού στυλ ντοκιμαντέρ, στο οποίο δεν παρεμβαίνουμε καθόλου στην πραγματικότητα, το οποίο άρχισε από τον Τζίγκα Βερτόφ και τον Ζαν Ρους, την εποχή του μεσοπολέμου του 20ου αιώνα.

Ο ρυθμός της ταινίας είναι εξαιρετικός, δεν κουράζει, αφήνει τη γιαγιά να ξεδιπλώσει τη ζωή της και στα σημεία της κορύφωσης είναι γρήγορος με cross cuts και έξυπνη ροή πλάνων. Και για το μοντάζ ευθύνεται ο Στάθης μαζί με τον Θανάση Ντόβα. Για την εξαιρετική χρήση του ήχου και της μουσικής υπεύθυνος ήταν ο Βαγγέλης Φάμπας. Για την χρωματική διόρθωση ο επίσης παλιός μου μαθητής Δημήτρης Καρτερής. Βοηθός σκηνοθέτη η Λίλη Κυρίλη. Την παραγωγή έκανε ο σκηνοθέτης μαζί με την Massive Productions.

Φέρνει μεγάλη χαρά και δημιουργεί πολλές ελπίδες να βλέπει κανείς έναν νέο άνθρωπο να εκτιμά και να αποτίει φόρο τιμής στις γενιές που μας έζησαν και κράτησαν τον τόπο ζωντανό, και αναδεικνύει την ουσία και την αλήθεια της ταπεινής ζωής. Η απάντηση του Στάθη στην κρίση που περνά η Ελλάδα μέσα από τις ταινίες του είναι καίρια, γεμάτη ευαισθησία, καλλιτεχνία και ουσία, αλλά κυρίως αγάπη. Κι όπως λένε οι γυναίκες στο θεατρικό έργο που εμφανίζεται στο ντοκιμαντέρ: “Πρέπει να φανταστούμε τον Σίσυφο ευτυχισμένο”. Μια σκέψη που μπορεί να μας βοηθήσει αυτήν την εποχή που δεν ροζιάζουν πια τα χέρια μας αλλά η ψυχή μας.

Κι η υπέροχη γιαγιά Χρυσούλα Γαλαζούλα εξακολουθεί να «βοηθά» να αναδειχτούν σε παγκόσμιο επίπεδο τα ταπεινά κι ανθρώπινα της ζωής που πέρασε, και ταυτόχρονα «βοηθά» τον εγγονό της να μας ξεδιπλώσει το ταλέντο του.

πηγή: http://vallysdiary.blogspot.gr/

Κατηγορία Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ετικέτες

ΑΓΡΙΝΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

Σχολιάστε πρώτοι!

Διαβάστε περισσότερα...

Σελίδα 230 από 375

Τυχαία επιλογή άρθρων απο την κατηγορία "ΦΥΣΗ"

Νοε 30, 2023 Αφιερώματα στην Αιτωλοακαρνανία απο διάφορα ΜΜΕ

Οι δύο άγνωστες Αράχωβες της Ελλάδας (www.travelgo.gr)

Αράχωβα δεν έχει μόνο ο Παρνασσός. Γνωρίστε δύο πανέμορφα χωριά που έχουν το ίδιο όνομα. Η μία στην Αιτωλοακαρνανία. Στο άκουσμα της λέξης «Αράχωβα» το μυαλό μας πηγαίνει αμέσως στη γνωστή, αυτή του…

περισσότερα...

Ιαν 02, 2023 Φωτοϊστορίες

Ναύπακτος by night (φωτό)

Φωτογραφίες της βραδυνής Ναυπάκτου αποθανάτισε ο φακός του Γιώργου Καρδαρά. Το αποτέλεσμα εντυπωσιακό. Απολαύστε: Τμήμα Παραγωγής Ειδήσεων και Ενημέρωσης του site AitoloakarnaniaBEST.gr

περισσότερα...

Μάι 16, 2021 Πολυμέσα - Παρουσιάσεις

Ένας πολύ καλά κρυμμένος και δυσπρόσιτος καταρράκτης στην Αιτωλοακαρνανία (βίντεο)

Πολύ καλά κρυμμένος και δυσπρόσιτος παρ΄ ότι βρίσκεται πολύ κοντά στον δρόμο (όπως φαίνεται και στο βίντεο) και στο χωριό Μοναστηράκι Αιτωλοακαρνανίας ο μαγικός αυτός καταρράκτης που δημιουργείται…

περισσότερα...

Απρ 23, 2021 Φωτοϊστορίες

Τοπία της Αιτωλοακαρνανίας μέσα απο τον φωτογραφικό φακό του Χρήστου Πετρούλα

Καλλιτεχνικές φωτογραφίες απο διάφορα μέρη και τοπία της Αιτωλοακαρνανίας μας παραχώρησε ο Χρήστος Πετρούλας και τα δημοσιεύουμε στο άρθρο αυτό. Επειδή αφενός τα πολλά λόγια είναι φτώχεια και…

περισσότερα...

Τελευταία άρθρα

ΜΑΧΑΙΡΑΣ ΞΗΡΟΜΕΡΟΥ: Σύντομη Βιογραφία της πλατείας του…

Eικόνα: Από το φετινό πανηγύρι στην πλατεία Μαχαιρά (2025) Γράφει η Μαρία Ν. Αγγέλη agelimaria@yahoo.gr «Η πλατεία του χωριού συνεπώς, είναι ο τόπος των ανθρώπων. Είναι κέντρο, ...

19 Αυγούστου 2025

περισσότερα...

Όταν κάηκε και καταστράφηκε το Βραχώρι και το Ζαπάντι

Όταν κάηκε και καταστράφηκε το (οθωμανικό τότε) Βραχώρι (σημ. Αγρίνιο) και το Ζαπάντι, μαζί με άλλα τριάντα χωριά και ογδόντα οικισμούς απ΄τους Ενετούς στις 13 Σεπτεμβρίου του 1684! Εδώ δίπλα μας, ...

19 Αυγούστου 2025

περισσότερα...

Το κάμπινγκ του Μύτικα Ξηρομέρου: Δείτε το «Γαλατικό χωριό» μέσα από μία «γλυκιά» ταινία μικρού μήκους (video)

«Ένα κάμπινγκ σαν μια μεγάλη γειτονιά. Μια περιοχή με την δικιά της ιστορία». Με αυτά και άλλα λόγια περιγράφει το κανάλι Yasemi Films ένα από τα πιο ιδιαίτερα και «ζεστά» κάμπινγκ στην ...

18 Αυγούστου 2025

περισσότερα...

Το πανηγύρι στο Μοναστηράκι Ξηρομέρου: Μια παράδοση που ανθίζει για δεκαετίες

Το πανηγύρι στο Μοναστηράκι Ξηρομέρου, η ιστορία ενός θεσμού που παραμένει ζωντανός δεκαετίες. Στο Μοναστηράκι Ξηρομέρου στις 18, 19 και 20 Αυγούστου, γίνεται το πιο ξακουστό πανηγύρι στην περιοχή ...

17 Αυγούστου 2025

περισσότερα...

Agrinio City Lights, τα φώτα της πόλης κάτω από το φώς της πανσέληνου του Αυγούστου (βίντεο)

Agrinio City Lights, τα φώτα της πόλης κάτω από το φώς της πανσέληνου του Αυγούστου, μιας πόλης με διαφορετική όψη την νύχτα. Μαγαζιά,χώροι αναψυχής και διασκέδασης,δρόμοι και πλατείες,πεζόδρομοι και ...

14 Αυγούστου 2025

περισσότερα...

Οι νεροτριβές στο Μοναστηράκι Ξηρομέρου

“-Μωρ’ καλή νοικοκυρά, βάλε ίδιασε το βλαρι. Το ‘βάλα το ίδιασα και το νεροτρούβιασα…” Νερόμυλοι, νεροτριβές, μαντάνι μπορεί να παραπέμπουν σε άλλες εποχές άγνωστες προς τους νεότερους, αλλά η ...

09 Αυγούστου 2025

περισσότερα...

Στο Καρπενήσι, Λετονή τραγουδίστρια γύρισε βιντεοκλίπ

Πηγή μουσικής έμπνευσης το Καρπενήσι για τη Λετονή τραγουδίστρια, Diana Černe, η οποία γύρισε νέο βίντεο κλιπ που συνοδεύει το νέο τραγούδι της με τίτλο «Pasaule». Ένα τραγούδι με οικολογικές ...

08 Αυγούστου 2025

περισσότερα...

Ακτές της Αιτωλοακαρνανίας: Βαρκό, ένα ήρεμο απάγκιο του Ιονίου

Λίγα χιλιόμετρα από την Πάλαιρο περνώντας το χωριό Πογωνιά, που το όνομά της τα τελευταία χρόνια έχει γίνει γνωστo’ σε όλη την Ελλάδα φθάνουμε σε μια όμορφη γαλαζοπράσινη ακτή, το Πόρτο Βαρκό. Ένα ...

06 Αυγούστου 2025

περισσότερα...

Η νύμφη Καλλιρρόη – Από τον Αχελώο στην Ακαρνανία

Υπήρξε μια από τις κόρες του θεού Αχελώου. Κατοικούσε με τον πατέρα της και τις αδερφές της, στις εκβολές του ποταμού. Εκεί κατέφτασε, μιασμένος και διωκόμενος από τις Ερινύες, ο Αργείος ήρωας ...

06 Αυγούστου 2025

περισσότερα...

Ναύπακτος: Στις 5 πόλεις της Ελλάδας με τα πιο όμορφα κάστρα (www.news247.gr)

Στις 5 πόλεις της Ελλάδας με τα πιο όμορφα κάστρα βρίσκεται η Ναύπακτος. Η Ελλάδα, μια χώρα με πλούσια ιστορία, μυθολογία και μαγευτικά τοπία, κρύβει στις γωνιές της αληθινούς θησαυρούς. Αυτά τα ...

06 Αυγούστου 2025

περισσότερα...

Εντυπωσιακές εικόνες από τα άγρια άλογα του Λούρου – Απόγονοι της σπάνιας φυλής της Πίνδου (www.mixanitouxronou.gr)

Εντυπωσιακές εικόνες με τα άγρια άλογα που ζουν ελεύθερα στον Λούρο Αιτωλοακαρνανίας. Προέρχονται από την σπάνια φυλή της Πίνδου που «πρωταγωνίστησε» στο Έπος του '40. Λούρος Αιτωλοακαρνανίας. Τις ...

02 Αυγούστου 2025

περισσότερα...

Το πρώτο σονέτο που γράφτηκε στα Ελληνικά στο Αγγελόκαστρον της Αιτωλίας, στα 1436 μ.Χ.

Αγγελόκαστρον της Αιτωλίας, στα 1436** μ.Χ., στη χώρα του Καρόλου τότε δηλ. της Ρωμανίας(Romania εις την Λατινικήν), όπου ηγεμονεύονταν την περίοδο εκείνη από Ναπολιτάνους άρχοντες. Eν έτει 1436 ...

02 Αυγούστου 2025

περισσότερα...